DSC 9687

Eeuwig dankbaar voor vertrouwen

Soms gooit het leven teveel drempels op. Door traumatische gebeurtenissen in haar jeugd, was het zelfvertrouwen van Romy tot het nulpunt gedaald. Als kind werd ze zwaar mishandeld, geestelijk en lichamelijk. Uitgescholden voor junk door haar vader, begon ze op elfjarige leeftijd al te blowen. Romy: ‘Ik dacht: dan zal ik een junk worden ook.’ In de tweede klas van de brugklas havo-vwo, ging het echt mis. Ze werd opgenomen in een psychiatrische inrichting, waar ze ruim elf maanden verbleef. Bij terugkeer, inmiddels bijna zestien, was van goede opvang of begeleiding geen sprake. Romy: ‘Een jaar heb ik niks gedaan. Ik ging niet meer naar school, er kwam geen leerplicht langs, geen school informeerde naar mij. Ik was niet meer in beeld.’

‘Je komt in je leven één of twee docenten tegen die echt iets voor je betekenen. Dat heb ik met Marijke van Altra College Jellinek. Over zestig jaar weet ik nog wie zij is. Zonder haar had ik dit pad nooit gevonden.’ Die ene goede docent kwam pas laat in het leven van de nu achtentwintigjarige Romy. Maar gelukkig niet té laat.

Zwaar gefrustreerd

Op haar achttiende zette ze zelf de stap zich aan te melden bij een ROC. Een test wees uit dat ze vwo aankon. Romy: ‘Mijn zelfbeeld was zo laag, dat ik mavo ging volgen. Het onderwijs lag onder mijn niveau en bood me weinig uitdaging. Ik moest veel reizen en daarom was ik veel afwezig. Toch deed ik mijn best en had het kunnen halen. Maar toen ik bij het eindexamen aankwam, werd me verteld dat ik niet mee mocht doen, omdat ik te weinig uren had gemaakt. Ik was zwaar gefrustreerd en ben toen maar gaan werken. Een jaar heb ik bij een slagerij gewerkt, zes dagen in de week. Ik was op de vlucht voor mezelf. Door lichamelijke klachten kon ik het werk niet volhouden en belandde ik weer thuis.’

Afgegleden

Na intensief werken ineens fulltime thuis; die overgang viel niet goed. Romy: ‘Ik ben toen heel erg afgegleden. Ik blowde van ’s morgens vroeg tot midden in de nacht. Therapeut na therapeut liep ik af, maar met geen voelde ik een klik. Ze daagden me niet uit op een andere manier te gaan denken. Ik kwam er vaak erger uit dan ik er in ging.’

Huiverig

Twee jaar later, inmiddels 23 jaar, klopte Romy bij Jellinek aan. Ze wilde van het blowen af. Daar ontmoette ze eindelijk een therapeut die haar verder hielp. In plaats van Borderline, zoals eerder gediagnosticeerd, bleek ze een zwaar posttraumatisch stress syndroom te hebben. De behandeling met EMDR sloeg aan. Romy: ‘Het was een geweldige therapeut en we zijn hard aan de slag gegaan. Hij stelde me voor weer naar school te gaan, omdat hij wist dat mijn afgebroken schoolcarrière een grote frustratie was. Ik was huiverig, had geen enkel vertrouwen in mezelf en geloofde niet dat ik dat kon.’

Veilige plek

Zo kwam Romy in contact met Marijke van Altra College Jellinek. Romy: ‘Haar enthousiasme, haar vertrouwen in mij werkte zo aanstekelijk. Mijn faalangst was overweldigend, maar Marijke heeft speciaal voor mij een programma samengesteld. Eerst zorgde ze voor een veilige plek in de klas, ze liet me via kleine overhoringen mijn faalangst overwinnen. Ze heeft laten zien wat ik kan, wat mijn sterke punten zijn. Mijn zelfvertrouwen groeide en ik begon te ontdekken wat míjn interesses zijn. Ik verdiepte me in van alles, kunstgeschiedenis, psychiatrie; ik streepte af wat niet bij me paste.’

Passie volgen

Uiteindelijk vond Romy haar roeping, een voor velen verrassende keuze. Romy: ‘Ik koos niet voor wat anderen voor mij wilden, maar volgde mijn hart en mijn passie. Ik besloot hondentrimmer te worden.’ Docent Marijke steunde haar in haar keuze en was even enthousiast. Na ruim anderhalf jaar nam Romy in september 2014 afscheid van Altra College en startte haar opleiding tot hondentrimmer. Romy loopt nu drie dagen per week stage en bestudeert de theorie thuis. Ze heeft aanleg en stoomt door de opleiding heen. Haar droom? Een eigen trimsalon.

Ruimte om te ontwikkelen

Terugkijkend heeft Romy veel om dankbaar voor te zijn. ‘Als je me twee jaar geleden zou hebben verteld dat ik dit bereikt zou hebben, had ik dat nooit geloofd. Ik kwam binnen als een muurbloempje. Stapje voor stapje heb ik mijn zelfvertrouwen weer opgebouwd. Marijke gaf me de ruimte om mezelf te ontwikkelen, hield rekening met me zonder dat het beklemmend voelde. Ik ben haar eeuwig dankbaar.’

Romy is een gefingeerde naam.