‘Ik denk dat hij op de reguliere school best eenzaam was’
In groep 4/5 ging het bergafwaarts met River. Hij kon zich niet goed concentreren en niet meer meekomen met de andere kinderen. Hij kwam moe thuis van school en werd snel boos. Moeder Saskia ging op zoek naar wat er aan de hand was. Na vele gesprekken met diverse hulpverleners werd uiteindelijk autisme vastgesteld bij River en volgde het voorstel om hem gespecialiseerd basisonderwijs te laten volgen op de Bets Frijlingschool in Purmerend. ,,Op deze school zag ik onze zoon weer groeien en bloeien”, vertelt Saskia.
In de kleuterklas merkten zijn juffen al verminderde concentratie bij River. De kleuterjuffen konden dat goed opvangen. In groep 3 kwam er meer naar boven. Naast slecht concentreren maakte River moeilijk contact met andere kinderen en kon hij niet meekomen in de les. Ook was hij snel overprikkeld. ,,Op school viel het nog wel mee, maar thuis was hij snel boos en moe. Voor school had hij veel voorbereiding nodig. Hij vond het allemaal best spannend. Je zag op school dat hij de nabijheid van de leerkracht nodig had om mee te komen. Dat zijn kleuterjuf ook zijn juf in groep 3 werd, gaf River destijds houvast. Het kostte de juf wel veel energie, maar ze had de passie om hem te begeleiden.”
Op school kwam de GGD elk jaar langs voor een standaard controle. Via de GGD werd emotieregulatie-therapie geregeld voor River. ,,Na de afgesproken behandeling vonden de hupverleners het wel genoeg. Ik niet, ik zag nog geen gelukkig kind. Autisme werd op dat moment nog niet bij River vastgesteld. Ik ging verder met uitzoeken wat er met onze zoon aan de hand was.”
Bij de overstap naar de samengestelde groep 4/5 kreeg River twee nieuwe juffen. Zij kenden zijn achtergrond onvoldoende. De ene juf was nieuwsgierig naar hoe ze hem goed kon begeleiden. De andere juf kon er minder goed mee omgaan. ,,Bij haar wilde hij dan niet werken en ging hij onder zijn tafel zitten. Het tienminutengesprek op school ging ook altijd over het gedrag van River. We hoorden nauwelijks iets positiefs over onze zoon”, aldus Saskia.
,,Het was een heftige tijd waarin ik me regelmatig machteloos voelde, maar ik bleef zoeken. We spraken over de situatie met de intern begeleider van school en met een kinderpsycholoog. De psycholoog bood River een veel intensievere therapie en stelde toen autisme vast. Ze vroeg mijn man Michel en mij: ‘River kan het redden op een reguliere school, maar willen jullie dat?’ Onze zoon was nog altijd ongelukkig en ondernam niks meer. We wilden deze situatie niet langer rekken.”
Het was uiteindelijk BOOT, het platform binnen het samenwerkingsverband Waterland waar scholen en ouders terecht kunnen met hun hulp- en ondersteuningsvragen, die de Bets Frijlingschool voorstelde als passende school voor River.
Vrij snel na het voorstel konden Saskia en haar man terecht voor een kijkje op de Bets Frijlingschool. ,,Ik vertelde in mijn omgeving over de mogelijke overstap van River naar deze school. Negatieve reacties volgden, zoals: ‘Ik zou niet naar de Bets Frijlingschool gaan, dat is een heftige school.’ Op social media waren de meningen vergelijkbaar. Die negativiteit heb ik gelijk gestopt en naast me neer gelegd. Ik wilde het zelf zien en ervaren. Bij de rondleiding op school was het voor ons snel duidelijk: wat een rust en wat een heerlijke plek. Niet klinisch, maar juist sfeervol. En wat een overzicht.”
Saskia was dolenthouisast na het bezoek op de Bets Frijlingschool. ,,Toen duidelijk was dat de school na kerstvakantie plek had, vertelden we River pas over zijn nieuwe school. Ik kan mijn zoon niet zomaar vertellen dat hij naar een andere school gaat, als niet duidelijk is naar welke school. Dat geeft onrust. We zijn daarna samen met River gaan kijken. Zo jong als was, zei hij: ‘Mama, ik denk dat ik hier wél gelukkig ga worden.’ Dat raakte mij natuurlijk enorm.”
Na een periode van veel spanning, brak een bijzondere tijd aan die vreugde gaf. ,,Eind 2016 werd onze jongste zoon Marijn geboren. River was blij met zijn broertje. En hij ging naar zijn nieuwe school. Het was echt zalig om River te zien opbloeien. Hij ging met meer plezier naar school én kwam minder vermoeid thuis. Het was zo mooi om te zien dat hij ruimte in zijn hoofd kreeg en zich verder kon ontwikkelen. Op deze school voelde hij zich erkend en niet meer de clown of het buitenbeentje; de jongen die met z’n koptelefoon op zit of die weer onder zijn tafel kruipt. Ik denk dat hij op de reguliere school best eenzaam was.”
River heeft een fijne schooltijd op de Bets Frijlingschool. ,,Er waren wel wat veranderingen, maar River ging daar goed mee om. Halverwege groep 7 raakte hij toch weer wat overprikkeld en kostte school hem veel energie. Toen we ons gingen oriënteren op het voortgezet onderwijs was het duidelijk dat dit gespecialiseerd onderwijs moest zijn. We hadden ons oog laten vallen op Altra College Waterland en de M.L. Kingschool. We onderzochten eerst de mogelijkheden van het Altra College. Omdat River het laatste jaar op zijn tenen liep, gaf de ‘Bets’ aan het mbo-niveau teveel gevraagd zou zijn. Ik was blij met de eerlijkheid en duidelijkheid. Dit advies bevestigde mijn gevoel.”
Daardoor moesten Saskia en haar man vlak voor de zomervakantie nog kijken of de M.L. Kingschool een mogelijkheid was. De Bets Frijlingschool was hierbij heel betrokken en hielp bij het contact leggen met de M.L. Kingschool. ,,Deze school gaf ons gelukkig ook een goed gevoel. Zij kijken goed naar de talenten van de leerling: wat vind je leuk en waar ben je goed in. Ze bieden veel praktijkonderwijs en River kan na deze school nog alle kanten op.”
Dit schooljaar (2021-2022) startte River op de M.L. Kingschool. ,,Hij vond zijn nieuwe school spannend. Maar na twee weken ging hij er al fluitend naar toe. Dat heb ik hem nog nooit eerder zien doen”, aldus Saskia. ,,En hij is spraakzaam over wat hij op school doet. Voor mij is dat een bevestiging dat hij op zijn plek zit. Hij heeft veel potentie en wellicht kan hij nog overstappen naar het Altra College. Maar we gaan eerst kijken hoe dit gaat en kijken niet te ver vooruit.”
Saskia blikt terug op de periode waarin zij haar kind steeds ongelukkiger zag worden. Doordat River zijn ongenoegen uitte, hielp hij zijn ouders om op zoek te gaan en als gezin het verwerkingsproces aan te gaan dat het reguliere onderwijs niet werkte. ,,In de tijd vóórdat River op de Bets Frijlingschool zat, heb ik zoveel gesprekken gevoerd en gestreden voor zijn geluk. Op de Bets kon ik voor het eerst mijn zorgen en de zorg voor River delen, het samen doen. We zagen weer een blij kind en thuis kregen we weer tijd voor de leuke dingen.”
,,Ik snap dat het moeilijk is om te accepteren dat je kind autisme heeft en het reguliere onderwijs niet past. Het heeft mij en mijn zoon geholpen dat ik uit die teleurstelling stapte en aan de slag ging met de vraag: ‘Waar wordt mijn kind gelukkig van?’ Probeer je in je kind te verplaatsen, door de ogen van je kind te kijken. Zo hebben we elkaar hier doorheen geholpen. Ik ben dankbaar dat River op de Bets Frijlingschool heeft gezeten en daar kon groeien en bloeien. Ik moet er niet aan denken hoe het zou zijn gelopen, als dat niet was gebeurd. Eigenlijk gun ik ieder kind kleinere klassen en meer aandacht, zoals River nu heeft.”