Samen ervoor zorgen dat het synchroon blijft lopen
Om jongeren de beste ontwikkelkansen te bieden, is een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Bij Schakenbosch werken medewerkers van zorg en onderwijs daarom op vergaande wijze samen. De mentoren van zorg en onderwijs maken samen met de jongere zijn doorlopend en integraal dagprogramma. De persoonlijke leerdoelen en de ontwikkeling van de jongere staan hierbij centraal. Zo kan het ene blok gevuld worden met behandeling en het andere met onderwijs. Alles sluit op elkaar aan. Uiteraard is er ruimte voor diverse activiteiten om te leren of juist te ontspannen, net waar de jongere behoefte aan heeft.
We zijn nu een jaar onderweg met het DID. We zijn er nog niet helemaal, maar er is ook geen weg meer terug. Lees de ervaring van behandelcoördinator André van Schakenbosch.
Op Schakenbosch zitten jongeren die thuis tijdelijk niet meer kunnen wonen omdat de problemen zo groot en complex zijn, dat zij in bescherming moeten worden genomen tegen zichzelf of tegen anderen. Op het JeugdzorgPlus-terrein in Leidschendam wordt naast behandeling ook onderwijs geboden. André is behandelcoördinator. Hij is verantwoordelijk voor het behandeltraject van de jongeren die hij onder zijn hoede heeft.
,,Ik werk al lange tijd nauw samen met de intern begeleider van het Schakenbosch College. Die samenwerking verloopt heel goed." Bijna wekelijks stemt André met haar af. Hoe het onderwijstraject loopt en hoe het zit met het perspectief van de jongere. Hoe zorgen we er samen voor dat het synchroon blijft lopen? Dat is de vraag die centraal staat.
Goede uitstroom
André vertelt dat zorg en onderwijs samen toewerken naar een goede, duurzame uitstroom. ,,Ik kies ervoor, als het enigszins mogelijk is, om niet twee overgangen tegelijk te laten plaatsvinden. Dat betekent in de praktijk dat een jongere eerst naar een school buiten het terrein gaat terwijl hij of zij nog een tijdje bij Schakenbosch blijft wonen. Daarna gaat de jongere naar een vervolgplek. Meestal naar huis. Maar twee overgangen tegelijkertijd, naar school en naar huis, is vaak een te grote stap.’
Zorg en onderwijs zoeken samen naar de best mogelijke manier een jongere te begeleiden. Wat kunnen we doen? En hoe gaan we dat invullen in zijn of haar dag? André licht toe: ,,Bijvoorbeeld als een meisje eerst met lesboeken op de groep zit, bespreken we hoe we ernaar kunnen toewerken dat ze uiteindelijk lessen in de klas aankan."
Praktische stap
André is nu nog de linking-pin in de organisatie met de mentoren op de groep. Op haar beurt is de intern begeleider de linking-pin met de onderwijsmentoren. ,,De komende periode moeten wij er tussenuit voor de wekelijkse afstemming", aldus André. ,,De mentoren van zorg en onderwijs moeten rechtstreeks met elkaar gaan spreken." Bij sommige collega’s loopt dat als vanzelf, voor anderen is het nog wennen.
Uiteraard gaat André niet helemaal uit beeld. Vanuit zijn rol als behandelcoördinator blijft hij contact houden met de mentoren in het gewone werkoverleg. ,,En als er iets is, ben ik altijd bereikbaar."
André is heel blij met de verbeterde samenwerking tussen onderwijs en zorg door de komst van het Doorlopend Integraal Dagprogramma (DID. ,,Maar er zijn nog wel verbeterpunten", zegt hij. ,,Er moet bijvoorbeeld nog één systeem komen waarin de mentor van school en de mentor van zorg beiden kunnen werken. Dat is een hele praktische stap."